مقایسه بیان ژن TBX3 در مبتلایان به سرطان سنگفرشی مری و افراد سالم

زمینه و هدف: سرطان مری هشتمین سرطان شایع در جهان است. این سرطان در ایران مقام دوم را به خود اختصاص داده است. سالانه 2/3 درصد از کل سرطان‌های جدید، به سرطان مری مربوط می‌شود. بیان کنترل نشده ژن‌هایی که در کنترل خودبازسازی سلول‌های بنیادی نقش دارند، از اهمیت زیادی در فرایند سرطانی شدن برخوردار است. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان بیان ژن TBX3 در نمونه‌های توموری افراد مبتلا به سرطان سنگفرشی مری و نمونه‌های افراد سالم بود. روش بررسی: این یک مطالعه موردـ شاهد می‌باشد که بر روی 40 نمونه بافتی شامل 20 نمونه بافت توموری و 20 نمونه بافت نرمال از بیماران مبتلا به سرطان مری در بیمارستان امام خمینی شهر اهواز جمع‌آوری شدند. پس از استخراج RNA از بافت‌ های پارافینه و ساخت cDNA، با استفاده از روش qRT-PCR سطح بیان نسبی ژن های TBX3 و GUSB (به عنوان کنترل داخلی) محاسبه کمی ‌گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون تی تست تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج ارزیابی‌های qRT-PCR نشان داد که میانگین میزان بیان نسبی ژن TBX3 در نمونه‌های توموری نسبت به غیرتوموری، افزایش بیان دارد؛ هم‌چنین میزان بیان نسبی ژن TBX3 در نمونه‌های توموری در بازه ی سنی 50 ـ 26، بالاتر از بازه‌ی سنی 81ـ51 سال مشاهده شد. نتیجه‌گیری: بر اساس نظریه سلول‌های بنیادی سرطانی، بسیاری از تومورها از سلول‌های بنیادی منشا می‌گیرند که منجر به اعطای توانایی مقاومت در برابر عوامل القاءکننده آپاپتوزیس و شیمی‌درمانی می‌شود. با توجه به نقش ژن TBX3 در خودبازسازی سلول‌های بنیادی و افزایش بیان این ژن در افراد مبتلا به سرطان مری، به نظر می‌رسد که امکان استفاده از ژن TBX3 به عنوان یک بیومارکر در مراحل تشخیص و پیش آگهی سرطان مری در آینده مفید باشد.